اسم این کتاب و موضوعشو مدت ها بود که شنیده بودم،اما تا حالا فرصتی دست نداده بود که مطالعش کنم.
این کتاب درباره یکی از ابهامات اساسی من که در هنگام خوندن شعر و نثر کهن به سراغم میاد رو جواب میده.
یادمه اولین بار که این پرسش برام مطرح شد،بعد از مسابقات گلستان خوانی بودوهمونطور که بی هدف گلستان رو ورق میزدم از خودم میپرسیدم چرا
باب پنجم گلستان،در مسابقه حذف شده؟
القصه،فهمیدیم که جناب سعدی در ایام جوانی،چنان که افتد و دانی با شاهدی خوب روی......
تا اون زمان تصور من این بود،که معشوق کلاسیک اشعار ادبیات غنایی مونثه.اما وصف سعدی از معشوق بیشتر شبیه وصف یک معشوق مذکر داشت.
خلاصه با تحقیقاتی که کم و بیش انجام دادم متوجه شدم که این قصه سر دراز داره و شاهد بازی یا نظربازی یا عشق افلاطونی یا هر اسم دیگه ای در ادبیات ما خیلی ریشه دار و قدیمیه.
خلاصه کتاب دکتر شمیسا که هنوز خوندنشو تموم نکردم با دلایل محتکم و مستحکم،توضیحات در خوری برای این موضوع ارایه کرده.
مطالعه این کتاب رو به همه توصیه نمیکنم.
چه بهتر که فکر کنن عشقی که شاعران ازش دم میزنن عشقی خدایی و مجازی هست.
- ۲ نظر
- ۰۸ تیر ۹۴ ، ۱۳:۰۲